liù wáng bì，sì hǎi yī，shǔ shān wù，ē páng chū。fù yā sān bǎi yú lǐ，gé lí tiān rì。lí shān běi gòu ér xī zhé，zhí zǒu xián yáng。èr chuān róng róng，liú rù gōng qiáng。wǔ bù yī lóu，shí bù yī gé láng yāo màn huí，yán yá gāo zhuó gè bào dì shì，gōu xīn dòu jiǎo。pán pán yān，qūn qūn yān，fēng fáng shuǐ wō，chù bù zhī qí jǐ qiān wàn luò。cháng qiáo wò bō，wèi yún hé lóng?fù dào héng kōng，bù jì hé hóng?gāo dī míng mí，bù zhī xī dōng。gē tái nuǎn xiǎng，chūn guāng róng róng wǔ diàn lěng xiù，fēng yǔ qī qī。yī rì zhī nèi，yī gōng zhī jiān，ér qì hòu bù qí。
六王畢，四海一，蜀山兀，阿房出。覆壓三百餘里，隔離天日。驪山北構而西折，直走咸陽。二川溶溶，流入宮牆。五步一樓，十步一閣;廊腰縵回，簷牙高啄;各抱地勢，鉤心鬥角。盤盤焉，囷囷焉，蜂房水渦，矗不知其幾千萬落。長橋臥波，未云何龍?複道行空，不霽何虹?高低冥迷，不知西東。歌臺暖響，春光融融;舞殿冷袖，風雨悽悽。一日之內，一宮之間，而氣候不齊。
fēi pín yìng qiáng，wáng zǐ huáng sūn，cí lóu xià diàn，niǎn lái yú qín，zhāo gē yè xián，wèi qín gōng rén。míng xīng yíng yíng，kāi zhuāng jìng yě lǜ yún rǎo rǎo，shū xiǎo huán yě wèi liú zhǎng nì，qì zhī shuǐ yě yān xié wù héng，fén jiāo lán yě。léi tíng zhà jīng，gōng chē guò yě lù lù yuǎn tīng，yǎo bù zhī qí suǒ zhī yě。yī jī yī róng，jìn tài jí yán，màn lì yuǎn shì，ér wàng xìng yān。yǒu bú jiàn zhě，sān shí liù nián。yǒu bú jiàn zhě yī zuò: yǒu bù dé jiàn zhě yān zhào zhī shōu cáng，hán wèi zhī jīng yíng，qí chǔ zhī jīng yīng，jǐ shì jǐ nián，piāo lüè qí rén，yǐ dié rú shān。yī dàn bù néng yǒu，shū lái qí jiān。dǐng chēng yù shí，jīn kuài zhū lì，qì zhì lǐ yí，qín rén shì zhī，yì bù shèn xī。
妃嬪媵嬙，王子皇孫，辭樓下殿，輦來於秦，朝歌夜弦，為秦宮人。明星熒熒，開妝鏡也;綠雲擾擾，梳曉鬟也;渭流漲膩，棄脂水也;煙斜霧橫，焚椒蘭也。雷霆乍驚，宮車過也;轆轆遠聽，杳不知其所之也。一肌一容，盡態極妍，縵立遠視，而望幸焉。有不見者，三十六年。(有不見者 一作：有不得見者)燕趙之收藏，韓魏之經營，齊楚之精英，幾世幾年，剽掠其人，倚疊如山。一旦不能有，輸來其間。鼎鐺玉石，金塊珠礫，棄擲邐迤，秦人視之，亦不甚惜。
jiē hū!yī rén zhī xīn，qiān wàn rén zhī xīn yě。qín ài fēn shē，rén yì niàn qí jiā。nài hé qǔ zhī jǐn zī zhū，yòng zhī rú ní shā!shǐ fù dòng zhī zhù，duō yú nán mǔ zhī nóng fū jià liáng zhī chuán，duō yú jī shàng zhī gōng nǚ ding tou lin lin，duō yú zài yǔ zhī sù lì wǎ fèng cēn cī，duō yú zhōu shēn zhī bó lǚ zhí lán héng kǎn，duō yú jiǔ tǔ zhī chéng guō guǎn xián ǒu yǎ，duō yú shì rén zhī yán yǔ。shǐ tiān xià zhī rén，bù gǎn yán ér gǎn nù。dú fū zhī xīn，rì yì jiāo gù。shù zú jiào，hán gǔ jǔ，chǔ rén yī jù，kě lián jiāo tǔ!
嗟乎!一人之心，千萬人之心也。秦愛紛奢，人亦念其家。奈何取之盡錙銖，用之如泥沙!使負棟之柱，多於南畝之農夫;架樑之椽，多於機上之工女;釘頭磷磷，多於在庾之粟粒;瓦縫參差，多於周身之帛縷;直欄橫檻，多於九土之城郭;管絃嘔啞，多於市人之言語。使天下之人，不敢言而敢怒。獨夫之心，日益驕固。戍卒叫，函谷舉，楚人一炬，可憐焦土!
wū hū!miè liù guó zhě liù guó yě，fēi qín yě zú qín zhě qín yě，fēi tiān xià yě。jiē hū!shǐ liù guó gè ài qí rén，zé zú yǐ jù qín shǐ qín fù ài liù guó zhī rén，zé dì sān shì kě zhì wàn shì ér wèi jūn，shuí dé ér zú miè yě?qín rén bù xiá zì āi，ér hòu rén āi zhī hòu rén āi zhī ér bù jiàn zhī，yì shǐ hòu rén ér fù āi hòu rén yě。
嗚呼!滅六國者六國也，非秦也;族秦者秦也，非天下也。嗟乎!使六國各愛其人，則足以拒秦;使秦復愛六國之人，則遞三世可至萬世而為君，誰得而族滅也?秦人不暇自哀，而後人哀之;後人哀之而不鑑之，亦使後人而復哀後人也。
